Τελευταία ενημέρωση: 05/09/2025
Η οξεία πολιομυελίτιδα είναι μία ιογενής λοίμωξη, η οποία αναγνωρίζεται συνήθως από την οξεία έναρξη χαλαρής παράλυσης.
Χαλαρή παράλυση συμβαίνει σε <1% των λοιμώξεων από τον ιό της πολιομυελίτιδας. Υπολειμματική παράλυση παρατηρείται στο 0.1 – 1% των κρουσμάτων, ανάλογα με τη λοιμοτοξικότητα του στελέχους και πιθανά με γενετικούς παράγοντες (η αναλογία της παράλυσης σε μολυσμένους επίνοσους ενήλικες είναι μεγαλύτερη από ότι σε βρέφη και μικρά παιδιά). Πάνω από 90% των λοιμώξεων είναι είτε ασυμπτωματικές είτε εκδηλώνονται με μη ειδικό εμπύρετο. Άσηπτη μηνιγγίτιδα συμβαίνει στο 1% περίπου των λοιμώξεων. Μία ήπια νόσος εκδηλώνεται στο 10% των λοιμώξεων με συμπτώματα που περιλαμβάνουν εμπύρετο, κακουχία, κεφαλαλγία, ναυτία και έμετο. Αν η νόσος εξελιχθεί σε σοβαρή πάθηση, μπορεί να παρουσιασθούν σοβαρές μυαλγίες και δυσκαμψία αυχένα και ράχης, με χαλαρή παράλυση. Η παράλυση της πολιομυελίτιδας είναι συνήθως ασύμμετρη, με εμπύρετο στην έναρξη. Ο μέγιστος βαθμός παράλυσης ολοκληρώνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως εντός 3-4 ημερών. Το σημείο της παράλυσης εξαρτάται από τον εντοπισμό της κυτταρικής καταστροφής στον νωτιαίο μυελό και στο εγκεφαλικό στέλεχος. Τα κάτω άκρα προσβάλλονται πιο συχνά από τα άνω. Παραλύσεις των αναπνευστικών ή/και των προμηκικών μυών (κατάποσης) μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή. Κάποια βελτίωση της παράλυσης μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης, αλλά παράλυση που παραμένει μετά από 60 ημέρες είναι πιθανό να είναι μόνιμη. Σπάνια, μπορεί να παρουσιασθεί επανεμφάνιση της μυϊκής αδυναμίας, μετά την αποκατάσταση, πολλά χρόνια μετά την αρχική λοίμωξη («postpolio» σύνδρομο). Δεν θεωρείται ότι αυτό σχετίζεται με την παραμονή του ίδιου ιού.
Καθώς έχει τεθεί ο στόχος της παγκόσμιας εκρίζωσης της πολιομυελίτιδας και έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, η πολιομυελίτιδα πρέπει να διακρίνεται από άλλες παραλυτικές καταστάσεις, μέσω της απομόνωσης του ιού από τα κόπρανα. Άλλοι εντεροϊοί (κυρίως τύποι 70 και 71), ιοί echo και coxsackie μπορούν να προκαλέσουν νόσο που μιμείται την παραλυτική πολιομυελίτιδα. Η πολιομυελίτιδα παραμένει κυρίως νόσος των βρεφών και μικρών παιδιών. Στις λίγες εναπομείνασες ενδημικές χώρες, το 80-90% των κρουσμάτων αφορούν σε παιδιά <3 ετών και ουσιαστικά όλα τα κρούσματα είναι <5 ετών.
Μετά από κλινική και μετά από υποκλινική μόλυνση αναπτύσσεται ανοσία, ειδική του οροτύπου του ιού, που διαρκεί – όπως φαίνεται – για όλη τη ζωή του ατόμου. Δεύτερη προσβολή στο ίδιο άτομο είναι σπάνιο να συμβεί και είναι αποτέλεσμα μόλυνσης από ιό διαφορετικού οροτύπου. Τα βρέφη άνοσων μητέρων έχουν παροδική παθητική ανοσία.1
Λοιμογόνος παράγοντας
Ο ιός της πολιομυελίτιδας ανήκει στο γένος των εντεροϊών, της οικογένειας των pico-rna ιών. Υπάρχουν τρεις ορότυποι του ιού (1,2 και 3). Όλοι οι ορότυποι μπορούν να προκαλέσουν παράλυση. Ο ορότυπος 1 απομονώνεται πιο συχνά από περιπτώσεις παράλυσης και ο ορότυπος 3 πιο σπάνια. Ο άγριος τύπος 2 εκριζώθηκε παγκόσμια το 2015, ενώ ο άγριος ιός τύπου 3 εκριζώθηκε το 2019. Ο ορότυπος 1 είναι ο ορότυπος που προκαλεί πιο συχνά επιδημίες.
Υποδόχο
Ο άνθρωπος είναι το μόνο γνωστό υποδόχο του ιού της πολιομυελίτιδας, ο οποίος μεταδίδεται συνήθως από άτομα (ιδίως παιδιά) με ασυμπτωματική – υποκλινική λοίμωξη.
Δεν υπάρχουν ασυμπτωματικοί φορείς, εκτός από ανοσοκατεσταλμένα άτομα.1,2
Τρόπος μετάδοσης
Ο ιός μεταδίδεται κυρίως από άτομο σε άτομο, βασικά μέσω της κοπρανο-στοματικής οδού. Ο ιός ανιχνεύεται πιο εύκολα και για μεγαλύτερο διάστημα στα κόπρανα, από ότι σε φαρυγγικές εκκρίσεις. Όπου το επίπεδο υγιεινής είναι υψηλό, η εξάπλωση μέσω φαρυγγικών εκκρίσεων μπορεί να είναι σχετικά πιο σημαντική. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το γάλα, η τροφή και άλλα αντικείμενα μολυσμένα με κόπρανα έχουν ενοχοποιηθεί ως αγωγοί. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες ενδείξεις εξάπλωσης μέσω εντόμων. Το νερό και τα λύματα ενοχοποιούνται σπανίως.1
Χρόνος επώασης
Συνήθως 7-14 ημέρες για τις περιπτώσεις παράλυσης. Αναφερόμενο εύρος 3-35 ημέρες.1
Περίοδος μεταδοτικότητας
Δεν έχει καθορισθεί σαφώς. Η μετάδοση είναι δυνατή όσο ο ιός αποβάλλεται. Ο ιός της πολιομυελίτιδας ανιχνεύεται στις φαρυγγικές εκκρίσεις σε 36 ώρες και στα κόπρανα σε 72 ώρες μετά την έκθεση στον ιό, σε κλινικές και υποκλινικές περιπτώσεις. Οι ιοί τυπικά παραμένουν στο φάρυγγα για μία εβδομάδα περίπου και στα κόπρανα για 3-6 εβδομάδες, αλλά στους ανοσοκατεσταλμένους η αποβολή ιών μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο. Τα κρούσματα είναι πιο μολυσματικά τις ημέρες πριν και μετά την έναρξη των συμπτωμάτων.1
Μέθοδοι εργαστηριακής διάγνωσης – Απομόνωση ιού
Η οριστική εργαστηριακή διάγνωση απαιτεί την απομόνωση του άγριου ιού πολιομυελίτιδας από δείγματα κοπράνων, ΕΝΥ ή οροφαρυγγικές εκκρίσεις. Αν απομονωθεί ιός πολιομυελίτιδας από ένα άτομο με οξεία χαλαρή παράλυση, πρέπει να ελεγχθεί περαιτέρω, προκειμένου να προσδιορισθεί εάν ο ιός είναι του «άγριου» τύπου (δηλ. του ιού που προκαλεί νόσο) ή του τύπου του εμβολίου (ιού που μπορεί να προκύψει από στέλεχος εμβολίου). Εξειδικευμένα εργαστήρια μπορούν να ξεχωρίσουν τον «άγριο» τύπο του ιού από τα στελέχη των εμβολίων.1,2
Ορολογικές δοκιμασίες
Αύξηση του τίτλου των αντισωμάτων (>4πλάσια) δε βοηθά πλέον πολύ στη διάγνωση της μόλυνσης από άγριο ιό, καθώς εξουδετερωτικά αντισώματα (ειδικά του οροτύπου) εμφανίζονται νωρίς και μπορεί να είναι ήδη παρόντα όταν εκδηλώνεται η παράλυση (κατά την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο) και να μην υπάρξει σημαντική αύξηση του τίτλου μεταξύ δύο δειγμάτων. Επιπρόσθετα, η αντισωματική απάντηση μετά από ανοσοποίηση μιμείται την απάντηση μετά από μόλυνση από τον άγριο ιό και η ευρεία χρήση των εμβολίων κάνει δύσκολη την ερμηνεία των επιπέδων των αντισωμάτων. Μπορεί ωστόσο να βοηθήσει στον αποκλεισμό της διάγνωσης της πολιομυελίτιδας σε περιπτώσεις που δεν έχουν αναπτυχθεί καθόλου αντισώματα σε ανοσοεπαρκή παιδιά.1,2
ΕΝΥ
Η απομόνωση του ιού από το ΕΝΥ είναι διαγνωστική, αλλά σπάνια επιτυγχάνεται.
Σε λοίμωξη από ιό πολιομυελίτιδας, το ΕΝΥ συνήθως περιέχει αυξημένο αριθμό λευκών (10-200 κύτταρα/mm3, κυρίως λεμφοκύτταρα) και ήπια αυξημένη πρωτεΐνη (40-50 mg/dl).2
Η αναζήτηση ιών της πολιομυελίτιδας γίνεται σε ειδικά εργαστήρια που έχουν εξουσιοδοτηθεί για τον σκοπό αυτό από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.). Για την Ελλάδα τέτοιο κέντρο είναι το Εθνικό Κέντρο Αναφοράς Εντεροϊών στο Ελληνικό Ινστιτούτο Pasteur.
Η πολιομυελίτιδα αποτέλεσε στο παρελθόν μάστιγα του παιδικού πληθυσμού και οι μεγάλες επιδημίες πολιομυελίτιδας σε Ευρώπη και ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα οδήγησαν σε μόνιμη παράλυση χιλιάδων παιδιών. Η επιδημιολογία της πολιομυελίτιδας άλλαξε ριζικά μετά την εισαγωγή του εμβολίου με αδρανοποιημένο ιό (εμβόλιο Salk) το 1955 και του εμβολίου με τον εξασθενημένο ιό (εμβόλιο Sabin) το 1962. Μετά την μεγάλη επιτυχία της εκρίζωσης της ευλογιάς το 1978, ο Π.Ο.Υ το 1988, υιοθέτησε το στόχο της εκρίζωσης της πολιομυελίτιδας από τον πλανήτη3,4 και εκπόνησε συστηματικά προγράμματα για την επίτευξη του στόχου αυτού.
Ο στόχος της εκρίζωσης της πολιομυελίτιδας
Η πολιομυελίτιδα είναι μία από τις ελάχιστες νόσους που μπορεί να εκριζωθεί. Ο στόχος της εκρίζωσης της πολιομυελίτιδας είναι εφικτός γιατί:
Για την επίτευξη του στόχου αυτού παγκοσμίως απαραίτητες προϋποθέσεις είναι:
Α. Ο Εμβολιασμός
Β. Η Επιδημιολογική Επιτήρηση
«Περιοχές ελεύθερες από πολιομυελίτιδα»
Αποτέλεσμα του συστηματικού εμβολιασμού και της στενής επιδημιολογικής επιτήρησης της πολιομυελίτιδας ήταν να ανακηρυχθούν από τον Π.Ο.Υ. ως «περιοχές ελεύθερες από πολιομυελίτιδα» (polio free regions) η Περιοχή της Αμερικής του Π.Ο.Υ. το 19947, η Περιοχή του Δυτικού Ειρηνικού του Π.Ο.Υ. το 2000 και η Ευρωπαϊκή Περιοχή του Π.Ο.Υ. τον Ιούνιο του 2002.8 Η Ινδία πιστοποιήθηκε ως χώρα ελεύθερη πολιομυελίτιδας το 2014 καθώς δεν είχε καταγραφεί ούτε ένα κρούσμα άγριου ιού πολιομυελίτιδας για τρία συναπτά έτη. Το γεγονός αυτό επέτρεψε την ανακήρυξη της Περιοχής της Νοτιοανατολικής Ασίας του Π.Ο.Υ. ως «περιοχή ελεύθερη από πολιομυελίτιδα» το 20149. Η Νιγηρία κηρύχθηκε επίσημα απαλλαγμένη από τον άγριο ιό πολιομυελίτιδας το 2020. Αποτέλεσε την τελευταία ενδημική χώρα στην Αφρική10, καθιστώντας το 2020 την Αφρικανική Περιοχή του Π.Ο.Υ. επίσης πιστοποιημένη «περιοχή ελεύθερη από πολιομυελίτιδα», μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς κρούσμα πολιομυελίτιδας11. Με αυτό το ιστορικό ορόσημο, πέντε από τις έξι περιοχές του Π.Ο.Υ., εκτός της περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου του Π.Ο.Υ.,- που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού – είναι πλέον απαλλαγμένες από τον άγριο ιό της πολιομυελίτιδας, πλησιάζοντας την επίτευξη του στόχου της παγκόσμιας εκρίζωσης της νόσου.
Από τα 3 στελέχη του άγριου ιού πολιομυελίτιδας, ο άγριος ιός πολιομυελίτιδας τύπου 2 εκριζώθηκε παγκοσμίως το 2015 και ο άγριος ιός πολιομυελίτιδας τύπου 3 το 2019. Από το 2022, ο άγριος τύπος 1 του ιού της πολιομυελίτιδας παραμένει ενδημικός μόνο σε δύο χώρες: το Πακιστάν και το Αφγανιστάν11,12. Τα κρούσματα άγριου ιού πολιομυελίτιδας έχουν μειωθεί σε ποσοστό πάνω από 99% από το 1988. Το 2024 καταγράφηκαν παγκόσμια 99 κρούσματα άγριου ιού πολιομυελίτιδας (74 στο Πακιστάν και 25 στο Αφγανιστάν)13.
Βέβαια, παρόλο που η μετάδοση του άγριου τύπου του ιού έχει σταματήσει στην πλειονότητα των κρατών, τόσο στην Ευρωπαϊκή ήπειρο γενικά, όσο και ειδικότερα στη χώρα μας, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος εισαγωγής του άγριου τύπου του ιού της πολιομυελίτιδας, καθώς και ο κίνδυνος κυκλοφορίας του ιού που περιέχεται στο πόσιμο εμβόλιο OPV15. Εντός του 2010 στο Τατζικιστάν (χώρα υπό την εποπτεία του Περιφερειακού Γραφείου Ευρώπης του Π.Ο.Υ. – WHO Regional Office for Europe) παρουσιάσθηκε επιδημία από άγριο ιό πολιομυελίτιδας τύπου 1, κυρίως σε παιδιά κάτω των 15 ετών. Αυτή είναι η πρώτη επιδημία πολιομυελίτιδας από εισαγόμενο ιό στην Ευρωπαϊκή Περιοχή του Π.Ο.Υ. μετά το έτος 2002.
Εντός του 2024 δηλώθηκαν 425 κρούσματα παράλυσης από ιό προερχόμενο από εμβόλιο τύπου 2 (cVDPV2) κυρίως από χώρες στη νότια Σαχάρα, καθώς και στην Υεμένη και την Παλαιστίνη, 11 κρούσματα από ιό προερχόμενο από εμβόλιο τύπου 1 (cVDPV1) εκ των οποίων, 10 κρούσματα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και 1 στη Μοζαμβίκη και 4 κρούσματα από ιό προερχόμενο από εμβόλιο τύπου 3 (cVDPV3) στη Γουινέα16.
Ταυτόχρονα, στο διάστημα Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου 2024, τέσσερις χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση/Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο-ΕΕ/ΕΟΧ (Φινλανδία, Γερμανία, Πολωνία και Ισπανία) και το Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ) ανέφεραν ανιχνεύσεις κυκλοφορόντος ιού πολιομυελίτιδας τύπου 2 (cVDPV2) προερχόμενο από εμβόλιο, σε περιβαλλοντολογικά δείγματα αστικών λυμάτων.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που ανιχνεύεται ιός προερχόμενος από εμβόλιο (cVDPV2) σε αστικά λύματα σε χώρες της ΕΕ/ΕΟΧ. Μέχρι σήμερα, δεν έχουν αναφερθεί κρούσματα πολιομυελίτιδας σε ανθρώπους που να σχετίζονται με αυτές τις ανιχνεύσεις cVDPV2 στην ΕΕ/ΕΟΧ ή στο Ηνωμένο Βασίλειο15. Ο ανιχνεύσιμος ιός συνδέεται γενετικά με ένα στέλεχος που εμφανίστηκε στη Νιγηρία το 2020. Αυτό το στέλεχος φάνηκε πως κυκλοφορεί με ευρύτερη διάδοση στη Βόρεια και Δυτική Αφρική έως και το 202417.
Επιδημιολογική Επιτήρηση Οξείας Χαλαρής Παράλυσης
Η επιτήρηση της οξείας χαλαρής παράλυσης (ΟΧΠ) σε όλα τα άτομα κάτω των 15 ετών ή σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας όταν υπάρχει υποψία πολιομυελίτιδας αποτελεί βασικό στοιχείο του προγράμματος εκρίζωσης της πολιομυελίτιδας και βρίσκεται υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Σκοπός της επιδημιολογικής επιτήρησης της οξείας χαλαρής παράλυσης (ΟΧΠ)
Σε περιοχές ελεύθερες πολιομυελίτιδας σκοπός της επιδημιολογικής επιτήρησης της ΟΧΠ είναι:
Η επιτήρηση και διερεύνηση όλων ανεξαιρέτως των περιπτώσεων ΟΧΠ είναι αναγκαία για ένα νόσημα εξαιρετικά σπάνιο στις μη ενδημικές χώρες, όπως είναι σήμερα η πολιομυελίτιδα. Με την επιτήρηση της ΟΧΠ αυξάνεται η ευαισθησία του συστήματος, ώστε να ανιχνευθούν έγκαιρα σπάνια κρούσματα, να ανιχνευθεί η είσοδος ιού άγριου τύπου από ενδημικές χώρες ή και να προσδιοριστούν κρούσματα σχετιζόμενα με το πόσιμο εμβόλιο OPV.
Η επιδημιολογική επιτήρηση της ΟΧΠ – πολιομυελίτιδας στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα η δήλωση της πολιομυελίτιδας είναι υποχρεωτική από το 1950 (ΒΔ 03-11-1950 ΦΕΚ262/1950). Η επιτήρηση της οξείας χαλαρής παράλυσης (ΟΧΠ) είναι υποχρεωτική στη χώρα μας από το Σεπτέμβριο του 1996. Σύμφωνα με τις συστάσεις του Π.Ο.Υ. το 1997, δημιουργήθηκε στη χώρα μας κλινικο-εργαστηριακό δίκτυο επιδημιολογικής επιτήρησης της πολιομυελίτιδας – ΟΧΠ, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία τον Μάρτιο του 1998 (Παράρτημα). Η χώρα μας χαρακτηρίζεται ως χώρα «χαμηλού κινδύνου» για την εισαγωγή του ιού πολιομυελίτιδας ως αποτέλεσμα της ενεργητικής επιδημιολογικής επιτήρησης, της υψηλής εμβολιαστικής κάλυψης και των υψηλών επιπέδων ανοσίας του πληθυσμού.
Η επιδημιολογική επιτήρηση των περιστατικών οξείας χαλαρής παράλυσης καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική στην Ελλάδα, λόγω ορισμένων ιδιαιτεροτήτων όπως: α) η ύπαρξη ομάδων πληθυσμού με χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη (όπως οι Ρομά), β) η είσοδος στη χώρα μεταναστών και προσφύγων από ενδημικές περιοχές και γ) η γειτνίαση με χώρες έως πρότινος ενδημικές ή με χώρες όπου κατέρρευσαν τα συστήματα υγείας.
Τα τελευταία κρούσματα πολιομυελίτιδας στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα από το 1970 εμφανίστηκαν μόνο σποραδικά και μεμονωμένα κρούσματα πολιομυελίτιδας που αφορούσαν σε ανεμβολίαστα παιδιά. 17 Το 1996 σημειώθηκε συρροή κρουσμάτων πολιομυελίτιδας σε 5 ανεμβολίαστα παιδιά Ρομά. Η συρροή αυτή συνέβη στο πλαίσιο επιδημίας πολιομυελίτιδας σε γειτονικές χώρες (Αλβανία και Γιουγκοσλαβία). 19,20
Από το 1997 δεν έχει εμφανιστεί κρούσμα πολιομυελίτιδας οφειλόμενο σε άγριο ιό στη χώρα μας. Η εκρίζωση αυτή οφείλεται στην υψηλή εμβολιαστική κάλυψη και τα υψηλά επίπεδα ανοσίας του πληθυσμού. Ωστόσο στη χώρα μας υπολείπεται η εφαρμογή προγραμμάτων εμβολιασμού ειδικών πληθυσμιακών ομάδων, όπως Ρομά, νομάδες, πρόσφυγες και μετανάστες. Στη χώρα μας από το 1998 μέχρι το 2002 έχουν εμφανισθεί 4 συνολικά κρούσματα που σχετίζονταν με ιό εμβολίου πολιομυελίτιδας (εκ των οποίων ένα κρούσμα σε γυναίκα που το παιδί της είχε εμβολιαστεί με εμβόλιο Sabin πριν τη νόσησή της).
Φορείς που εμπλέκονται στην επιδημιολογική επιτήρηση της ΟΧΠ
Οι φορείς που εμπλέκονται στην επιτήρηση της οξείας χαλαρής παράλυσης στην Ελλάδα είναι:
Το σύστημα επιτήρησης της οξείας χαλαρής παράλυσης που εφαρμόζεται στην Ελλάδα βασίζεται σε ένα δίκτυο ιατρών από τα νοσοκομεία της χώρας, στα οποία συνήθως παραπέμπονται όλα τα περιστατικά οξείας χαλαρής παράλυσης σε παιδιά <15 ετών. Στο δίκτυο περιλαμβάνονται τα κεντρικά παιδιατρικά νοσοκομεία, όλες οι παιδιατρικές κλινικές των νοσοκομείων των μεγάλων πόλεων της χώρας και οι ΜΕΘ Παίδων, δηλαδή όλες οι κλινικές που μπορούν να νοσηλεύσουν περιστατικά οξείας χαλαρής παράλυσης σε παιδιά <15 ετών. Στο σύστημα συμμετέχουν ενεργά 52 ιατροί από 24 Νοσοκομεία της χώρας.
Δίκτυο επιτήρησης οξείας χαλαρής παράλυσης – Ροή πληροφοριών – Οδηγίες
Ο ρόλος των ιατρών – συνεργατών και μη του Δικτύου – είναι η άμεση επιδημιολογική και εργαστηριακή διερεύνηση και δήλωση κάθε κρούσματος ΟΧΠ που εμφανίζεται σε παιδί κάτω των 15 ετών ή σε άτομο οποιασδήποτε ηλικίας όταν υπάρχει υποψία πολιομυελίτιδας.
Η ροή των πληροφοριών στην επιτήρηση της οξείας χαλαρής παράλυσης είναι η εξής:
Τα κρούσματα οξείας χαλαρής παράλυσης ηλικίας κάτω των 15 ετών ή τα ύποπτα για πολιομυελίτιδα κρούσματα οποιασδήποτε ηλικίας θα πρέπει να δηλώνονται άμεσα από τους παιδιάτρους, παιδονευρολόγους, εντατικολόγους και νευρολόγους στη Διεύθυνση Επιδημιολογικής Επιτήρησης και Πρόληψης Μεταδοτικών Νοσημάτων, -Τμήμα Νοσημάτων που Προλαμβάνονται με Εμβολιασμό- του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ), το οποίο με τη σειρά του ενημερώνει άμεσα το Ευρωπαϊκό τμήμα του Π.Ο.Υ., μέσω του διαδικτύου.
Κάθε εβδομάδα, ένας υπάλληλος του Τμήματος Νοσημάτων που Προλαμβάνονται με Εμβολιασμό του ΕΟΔΥ επικοινωνεί με όλους τους ιατρούς του Δικτύου και καταγράφει τα νέα περιστατικά ή επιβεβαιώνει την απουσία κρουσμάτων (σε αυτή την περίπτωση, γίνεται «μηδενική δήλωση» στον Π.Ο.Υ.). Η πρακτική αυτή είναι απαραίτητη δεδομένου ότι πρόκειται για σύστημα ενισχυμένης επιτήρησης και ο Π.Ο.Υ. απαιτεί ανά εβδομάδα είτε τη δήλωση νέων περιστατικών είτε «μηδενική δήλωση».
Σε κάθε περιστατικό ΟΧΠ / ύποπτο κρούσμα πολιομυελίτιδας ο θεράπων ιατρός ή ο ιατρός του Δικτύου θα πρέπει:
Το Επιδημιολογικό Δελτίο Δήλωσης Περιστατικού Οξείας Χαλαρής Παράλυσης αποστέλλεται ηλεκτρονικά στη Διεύθυνση Επιδημιολογικής Επιτήρησης και Πρόληψης Μεταδοτικών Νοσημάτων epid@eody.gov.gr, τηλέφωνο 2105212372. Τα στοιχεία που συλλέγονται για κάθε κρούσμα ΟΧΠ στο 1ο Μέρος του Δελτίο είναι:
Το Εθνικό Εργαστήριο Αναφοράς Εντεροϊών/Πολιοϊών ενημερώνει και αυτό τον Π.Ο.Υ. μέσω του διαδικτύου για τα αποτελέσματα της εργαστηριακής διερεύνησης του κρούσματος.
Το 2ο Μέρος του Δελτίου αποστέλλεται, επίσης, ηλεκτρονικά στη Διεύθυνση Επιδημιολογικής Επιτήρησης και Πρόληψης Μεταδοτικών Νοσημάτων epid@eody.gov.gr, τηλέφωνο 2105212372. Τα στοιχεία που συλλέγονται για κάθε κρούσμα ΟΧΠ στο 2ο Μέρος του Δελτίου είναι:
Κάθε έτος, η Εθνική Επιτροπή Αξιολόγησης του Προγράμματος Εκρίζωσης της Πολιομυελίτιδας στην Ελλάδα αξιολογεί τις δράσεις για την εκρίζωση της πολιομυελίτιδας από τη χώρα μας (μεταξύ αυτών και την επιδημιολογική και εργαστηριακή επιτήρηση των περιστατικών ΟΧΠ και υποβάλει έκθεση με τη σχετική αξιολόγηση προς την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Π.Ο.Υ..
Βασικοί δείκτες αξιολόγησης του Π.Ο.Υ. – Αδυναμίες του συστήματος
Ο Π.Ο.Υ. παρακολουθεί την αποτελεσματικότητα της επιτήρησης της ΟΧΠ σε κάθε χώρα, μέσω συγκεκριμένων δεικτών21. Οι βασικοί δείκτες αξιολόγησης περιλαμβάνουν:
Αδυναμία: Η αναμενόμενη αυτή επίπτωση, μέχρι στιγμής, δεν παρατηρείται σε όλες της γεωγραφικές περιφέρειες της χώρας, υποδεικνύοντας ενδεχομένως υποδήλωση των περιστατικών ΟΧΠ.
Αδυναμία: Ο δείκτης αυτός κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα ορισμένα έτη και δεν επιτυγχάνεται ο στόχος συλλογής δύο δειγμάτων κοπράνων σε ποσοστό ≥80% του συνόλου των δηλωθέντων περιστατικών ΟΧΠ ανά έτος δήλωσης). Αυτό συμβαίνει είτε επειδή συλλέχθηκε ένα ή κανένα δείγμα κοπράνων ανά περίπτωση ΟΧΠ, είτε επειδή τα δείγματα κοπράνων δεν συλλέχθηκαν έγκαιρα, είτε επειδή απεστάλησαν σε άλλο εργαστήριο και όχι στο Εθνικό Εργαστήριο Αναφοράς Εντεροϊών.
Αδυναμία: Ο δείκτης αυτός δεν κατάφερε σε ορισμένα έτη να φτάσει το στόχο του ≥80%. Συχνά οι συνεργάτες του Δικτύου αμελούν να συμπληρώσουν το 2ο Μέρος του Επιδημιολογικού Δελτίου ή δεν πραγματοποιούν την επανεξέταση εντός του χρονικού διαστήματος που έχει ορισθεί από τον Π.Ο.Υ. (εντός 60 – 90 ημερών μετά την έναρξη της παράλυσης).
Στα πλαίσια της προσπάθειας για τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα της επιτήρησης της ΟΧΠ, γνωρίζοντας τις ανωτέρω αδυναμίες του συστήματος, θα θέλαμε να επισημάνουμε προκαταβολικά τα εξής:
Ένα περιστατικό ΟΧΠ θεωρείται «υψηλής προτεραιότητας» στο σύστημα επιτήρησης (hotcase) όταν:
Τα περιστατικά «υψηλής προτεραιότητας» πυροδοτούν άμεσα ορισμένες ενέργειες δημόσιας υγείας και θέτουν το σύστημα επιτήρησης σε εγρήγορση (π.χ. η εξέταση των δειγμάτων κοπράνων αποκτά προτεραιότητα στο Εθνικό Εργαστήριο Αναφοράς Εντεροϊών/Πολιοϊών). Ως εκ τούτου, ιδίως σε περιστατικά «υψηλής προτεραιότητας» παρακαλούμε να αποστέλλονται όσο το δυνατόν ταχύτερα δείγματα κοπράνων στο Εργαστήριο Αναφοράς Εντεροϊών και να ενημερώνεται άμεσα ο ΕΟΔΥ.
Παράρτημα
Σύνδρομα / νοσήματα που είναι δυνατόν να συνοδεύονται από ΟΧΠ: